O μάνατζερ γνωστών καλλιτεχνών και συγγραφέας Χρήστος Τερζίδης δίνει αποκλειστική συνέντευξη στον Μίλτο Γήτα μιλώντας "με το χέρι στην καρδιά" για το λόγο που ξεκίνησε πριν λίγα χρόνια να γράφει, για την έμπνευση του, για τα δύο πρώτα του μυθιστορήματα, την αγάπη του για τη μουσική αλλά και για το χρόνο που μοιράζεται τελευταία μεταξύ Αμερικής και Ελλάδας.
Έχεις αναρωτηθεί ποτέ ποια ανάγκη σε έκανε να γράψεις;
Νομίζω ότι είναι συνδυασμός πολλών παραγόντων και όχι μόνο μίας συγκεκριμένης ανάγκης. Η προσπάθεια επικοινωνίας με άγνωστους φίλους αλλά και με κοντινούς μου ανθρώπους μέσω ενός εναλλακτικού τρόπου. Η κατάθεση της αλήθειας μου για έναν κόσμο που φλέγεται. Η ματαιοδοξία της αποδοχής από την κοινωνία της δικής μου κοσμοθεωρίας. Και ίσως πάνω από όλα, η ανάγκη διατήρησης της εσωτερικής μου ισορροπίας.
Και γιατί μυθιστόρημα κι όχι κάποιο άλλο είδος τέχνης;
Οποιοδήποτε άλλο είδος τέχνης συνήθως χρειάζεται κάποιο φυσικό ταλέντο το οποίο εγώ στερούμαι. Αυτός που έχει καλή φωνή τραγουδάει, αυτός που έχει προικιστεί με ευλύγιστο σώμα χορεύει, εγώ έμαθα να γράφω αληθινά παραμύθια. Μου αρέσει να εκφράζομαι και μέσω της ποίησης αλλά προς το παρόν είναι κάτι πολύ προσωπικό και το κρατάω αυστηρά για τον εαυτό μου.
Μίλησε μου για το πρόσφατο βιβλίο που κυκλοφόρησες;
Το “Bright Nights” θα μπορούσα να πω ότι αποτελεί την απόσταξη των δύσκολων εμπειριών μου, μετά από περισσότερες από δύο δεκαετίες στον χώρο της νύχτας, δοσμένη μέσα από τις ιστορίες επτά βασικών ηρώων που ζουν ανάμεσα μας. Όλοι οι ήρωες μου θέλω να ζουν ανάμεσα μας. Εστιάζεται στην σκοτεινή πλευρά του αθηναϊκού clubbing της δεκαετίας που μας άφησε πέρυσι. Για μένα αποτελεί πολιτικό βιβλίο καθώς σκιαγραφεί και εστιάζει στις κοινωνικές συνθήκες οι οποίες οδηγούν τους ήρωες στις περιθωριακές και πολλές φορές επικίνδυνες και παράνομες επιλογές τους.
Στην Ελλάδα του σήμερα τι πρέπει να κάνει ένας συγγραφέας ώστε να μπορέσει να επιβιώσει;
Υπάρχουν δύο διαφορετικές εκδοχές της έννοιας επιβίωσης. Η μία είναι η οικονομική, η οποία πιστεύω ότι είναι ουτοπική για την χώρα μας λόγω μεγεθών, εκτός από έναν περιορισμένο αριθμό συγγραφέων που τα έχουν καταφέρει. Η άλλη αφορά την ίδια την ύπαρξη του συγγραφέα μέσω του έργου του και νομίζω ότι αφορά τον καθένα ξεχωριστά. Ειδικά σήμερα και με τις δυνατότητες που μας προσφέρει η τεχνολογία για επικοινωνία, νομίζω ότι αυτό εστιάζεται στην έμπνευση, το πάθος και την όρεξη για δουλειά του καθενός ξεχωριστά.
Πώς αισθάνεσαι μετά από καιρό όταν ξεφυλλίζεις το πρώτο σου βιβλίο;
Διαφωτιστικά! Διαβάζω μικρά αποσπάσματα, σαν να διαβάζω το έργο κάποιου άλλου συγγραφέα και μέσα από αυτή την ανάγνωση εντοπίζω λάθη μου. Θυμάμαι, καταλαβαίνω αν και κατά πόσο έχω ωριμάσει. Και μερικές φορές ξαναζώ εκείνες τις στιγμές δημιουργίας και τις πηγές έμπνευσης.
Στην εποχή του internet και του «πολιτισμού της εικόνας» θεωρείς ότι το βιβλίο θα καταφέρει να επιβιώσει ως τυπωμένο χαρτί;
Η τεχνολογία απειλεί τελικά το βιβλίο ή μήπως το ενισχύει; Είμαι υπέρ της ηλεκτρονικής έκδοσης των βιβλίων και για οικολογικούς λόγους, χωρίς όμως να υποστηρίζω την πλήρη κατάργηση του κλασσικού βιβλίου. Πρέπει επίσης να συνειδητοποιήσουμε ότι η νέα γενιά είναι απολύτως εξοικειωμένη με την digital εποχή και ζει με αυτήν, έτσι κατά συνέπεια για να την φέρουμε κοντά στο βιβλίο πρέπει και το σύνολο του χώρου να περάσει σε αυτή την εποχή.
Ποια μπορεί και πρέπει να είναι η ματιά της λογοτεχνίας απέναντι σ΄ αυτές τις σημαντικές αλλαγές που βιώνουμε καθημερινά;
Είμαι από τους ανθρώπους που υποστηρίζουν ότι η ιστορία γράφεται από τους συγγραφείς. Οι μεγαλύτεροι ηγέτες, πολιτικοί, δικτάτορες, στρατιωτικοί, τύραννοι που επηρεάζουν, εξουσιάζουν και κατευθύνουν τις μοίρες των ανθρώπων, είναι από κάπου επηρεασμένοι. Ξεκινώντας από τα παιδικά τους χρόνια, από ότι διάβασαν και διδαχτήκαν, μέχρι ένα βιβλίο το οποίο μπορεί να τους συγκλόνισε σε εσωτερικό επίπεδο και να διαμόρφωσε τις σκέψεις και τις ενέργειες τους. Γι’ αυτό τον λόγο οι λογοτέχνες πρέπει να είναι γνώστες της ευθύνης που φέρουν απέναντι στην ιστορία και στο μέλλον αυτού του κόσμου. Να προσπαθήσουν να αποτυπώσουν όσο πιο καθαρά γίνεται την αλήθεια του ανθρώπου και όχι ιδεολογικών, πολιτικών και θρησκευτικών συμφερόντων. Και να συνεισφέρουν έτσι στην επιθυμητή ανύψωση του ανθρώπου.
Υπάρχουν κάποιες βασικές ιδέες επάνω στις οποίες στηρίζονται τα βιβλία σου;
Με ενδιαφέρει να γράφω για τον πραγματικό κόσμο που ζούμε. Ούτε για φανταστικούς κόσμους, ούτε για χαμένες πατρίδες στις οποίες οι σύγχρονοι Έλληνες ουδέποτε ζήσαμε, ούτε για υπαρξιακά ζητήματα μπερδεμένων μεσηλίκων γυναικών που αφορούν μόνο αυτές. Με ενδιαφέρει ο πραγματικός άνθρωπος, η κοινωνία που φλέγεται και ο αγώνας ο οποίος είναι σε εξέλιξη. Μέσα από αυτό το πρίσμα μπορεί κάποιος να αναζητήσει και τις βασικές ιδέες που απορρέουν από τα γραπτά μου.
Είσαι αισιόδοξος ή απαισιόδοξος σαν άνθρωπος;
Είμαι από την φύση μου αισιόδοξος άνθρωπος και προσπαθώ να βρω ακόμα και στις πιο δύσκολες καταστάσεις και στις αποτυχίες και στα λάθη, το νέο ξεκίνημα και την γνώση. Και δεν πιστεύω ότι είναι δείγμα απαισιοδοξίας η παραδοχή και η καταγραφή από την μεριά μου όλων των άσχημων καταστάσεων που ζούμε ως άνθρωποι και κοινωνία καθώς και όσων πρόκειται να έρθουν.
Θυμώνεις με όσα σήμερα συμβαίνουν στην Ελλάδα;
Καθόλου. Το αντίθετο μάλιστα. Χαίρομαι και ενθουσιάζομαι. Θύμωνα τόσα χρόνια που ο καθένας πουλούσε μούρη και μαγκιά χωρίς να έχει κανένα βάθος, υπόβαθρο ή ουσία. Χαίρομαι να βλέπω φοβισμένα ανθρωπάκια στην γωνία, αυτά τα ανθρωπάκια που πριν μερικά χρόνια κυκλοφορούσαν ως παγώνια με την έπαρση να περισσεύει. Οι ζόρικοι άνθρωποι φαίνονται στους ζόρικους καιρούς. Οι πραγματικοί σοφοί άνθρωποι υπήρξαν και είναι ακόμα πάνω από όλα ταπεινοί.
Θα άφηνες ποτέ το χώρο της μουσικής για να ασχοληθείς μόνο με τη συγγραφή βιβλίων; Δεν βλέπω αυτοί οι δύο χώροι να συγκρούονται. Αντιθέτως οι δύο χώροι λειτουργούν για μένα ως έμπνευση και έκφραση αντίστοιχα. Ο μόνος λόγος να αφήσω για κάποιο διάστημα τον χώρο της μουσικής θα ήτανε για να κερδίσω χρόνο και να τον αφιερώσω στην συγγραφή.
Γνωρίζω πως κατά μεγάλα χρονικά διαστήματα ζεις στην Αμερική. Ο τρόπος ζωής εκεί και τα ταξίδια σε εμπνέουν;
Εμπνέομαι πάντοτε από το περιβάλλον που ζω και κινούμαι. Οπότε είναι απολύτως φυσιολογικό να επηρεαστώ από την κοινωνία της οποίας μέλος προσπαθώ να γίνω τον τελευταίο καιρό. Απλώς προσπαθώ με την ως τώρα εμπειρία μου να εντοπίσω την ισορροπία αυτής της κοινωνίας και να προσπαθήσω ίσως στο μέλλον να την καταγράψω πάντοτε μέσα από το προσωπικό μου πρίσμα.
Κλείνοντας θα ήθελα να μου πεις ποια είναι τα όνειρα σου για το μέλλον;
Τα όνειρα μου είναι πολύ απλά. Να έχω τον χρόνο και την ψυχική ηρεμία για να εκφράζομαι και να επικοινωνώ με τους ανθρώπους που γι’ αυτούς σημαίνει κάτι το έργο μου.
Συνέντευξη: Μίλτος Γήτας
(11/8/2011)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου