Εφ' όλης της ύλης με τη Βίλιαν Στασινού

Είναι δύσκολο να καταλήξεις σε λίγες ερωτήσεις για μια συνέντευξη περιοδικού όταν απέναντι σου έχεις μια δημοσιογράφο με 20 ενεργά χρόνια στη δημοσιογραφία και μια φίλη που όλα αυτά τα χρόνια έχεις μοιραστείς χαρές και λύπες. Η Βίλιαν Στασινού δίνει αποκλειστική συνέντευξη στον Μίλτο Γήτα και λύνει όλες τις απορίες που μπορεί να έχετε για εκείνη.

Ήταν όνειρο σου να ασχοληθείς με τη δημοσιογραφία ή προέκυψε; Πως προέκυψε;

Μαζί έχουμε δώσει και μάχες και συζητήσαμε πολλές φορές τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά και αστειευτήκαμε και θέλω να σε ευχαριστήσω για την όμορφη συνέντευξη, με την υπόσχεση ότι θα σου μιλήσω από καρδιάς, όπως πράττω με φίλους... Δεν ονειρευόμουν ποτέ να γίνω Δημοσιογράφος, δεν είχε περάσει ποτέ από το μυαλό μου, ‘’έκατσε’’ τυχαία. Μικρή έλεγα στους γονείς μου ότι θα γίνω Αεροσυνοδός (τραγική ειρωνεία σήμερα που μιλάμε τρέμω τα αεροπλάνα) κι όταν έφτασε το πλήρωμα του χρόνου αποφάσισα πως θέλω να ακολουθήσω Νομική και κατόπιν Δικαστικό κλάδο, ήθελα να γίνω εισαγγελέας, έχω κόλλημα τη δικαιοσύνη, (ζυγός άλλωστε) ,αλλά τελικά όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια ο Θεός γελάει... Από καθαρή τύχη το 1993 ο τηλεοπτικός σταθμός itv έψαχνε ρεπόρτερ, η αδερφή μου γνώριζε την αδερφή των ιδιοκτητών και κάπως έτσι βρέθηκα εκεί για δοκιμαστικό , που τελικώς έγινε πρόσληψη. Από τότε μέχρι και σήμερα δημοσιογραφώ ασταμάτητα και δεν μπορώ να καταλάβω πως πέρασαν 20 χρόνια...

Πόσο εύκολη ή δύσκολο είναι να ασκείς το επάγγελμα της δημοσιογράφου στην Περιφέρεια;

Είναι μαγευτικό, παρά τις δυσκολίες, τις ιδιαιτερότητες και τα όποια προβλήματα. Έχω πει πολλές φορές ότι οι καλύτεροι Δημοσιογράφοι είναι στην Περιφέρεια γιατί καλούνται να κάνουν πολλά και με αντικειμενικές ελλείψεις τεχνικής φύσεως. Στην Περιφέρεια είσαι δύο φορές πιο προσεκτικός και βασανισμένος στην κριτική σου, διότι όλοι είμαστε γνωστοί, λέμε καλημέρα, ανταμώνουμε και ως εκ τούτου προσέχουμε μην αδικήσουμε ή μην υπερβάλλουμε. Είναι μαγευτικό γιατί εδώ η φωνή μας πιάνει τόπο, ακούγεται και συνάμα μαζί με τη δική μας των πολιτών που διψούν να εκφραστούν.

Γιατί ποτέ δεν πήρες την απόφαση να φύγεις στην Αθήνα και να εργαστείς σε ένα μεγάλο μέσο μαζικής ενημέρωσης;

Είχα κι εγώ τις προτάσεις μου, χαχαχαχαχαχα, έτσι δεν λένε; Δεν το σκέφτηκα λεπτό, ακόμα κι όταν μπήκε μέσα μου το... σαράκι της καλής πρότασης. Δεν είμαι μονόχνοτη για να αφήσω μια οικογένεια, πέντε φίλους και μια πόλη που λατρεύω, στο βωμό της πανελλήνιας εμβέλειας. Πάντα πίστευα ότι η εμβέλεια ενός ανθρώπου, ενός επαγγελματία μπορεί να είναι τεράστια οπουδήποτε, αρκεί να είναι ολοκληρωμένος σε όλα του. Ζωή δεν είναι μόνο η δουλειά κι ας δουλεύω ατελείωτες ώρες. Λατρεύω την πόλη μου και δεν την αφήνω για κανέναν και για τίποτα.

Για σειρά ετών έκανες το κεντρικό δελτίο ειδήσεων σε τηλεοπτικό κανάλι ενώ τώρα κάνεις ραδιόφωνο και δημοσιογραφείς στο internet. Πως βίωσες αυτή την αλλαγή; Ήταν εύκολη η προσαρμογή;

Έμαθα από μικρή να νιώθω... σούπερ πούμα, έτσι μ’ έμαθε η οικογένειά μου από κούνια σχεδόν, όταν μου ανατέθηκε το www.firmani.gr ένιωσα για μερικά δευτερόλεπτα μία αστάθεια κάτω από τα πόδια μου, καθώς ήταν το μόνο που δημοσιογραφικά δεν είχα κάνει ποτέ. Μετά από λίγο επικράτησε η λογική του πολεμιστή, στον πόλεμο ορμάς με πυγμή, πέφτεις με τα μούτρα και οργανώνεσαι να χτυπήσεις τον αντίπαλο. Αντίπαλός μου σ’ αυτή την προσπάθεια ήταν μόνο η πλευρά του εαυτού μου που δεν είχε την εμπειρία και νομίζω πως τη νίκησα, με πολύ δουλειά, με ένα τηλέφωνο στο χέρι για συλλογή πληροφοριών και μπόλικο μεράκι. Όσο για το ραδιόφωνο, γνώριμο λημέρι και συνάμα μαγευτικό... Με συναρπάζει κι ας με αποκαλούσαν άνθρωπο της τηλεόρασης.

Ποια είναι η σχέση σου με την πολιτική σκηνή και ειδικά με την τοπική αυτοδιοίκηση;

Σχέση έρωτα και πάθους ,διότι κάνω πολιτικό ρεπορτάζ από την πρώτη στιγμή. Νιώθω να τα ξέρω καλά τα θέματα τα τελευταία 20 χρόνια, σκέψου όμως ότι διαβάζω εφημερίδες ακόμα και στις καλοκαιρινές μου διακοπές στην παραλία, για να μη μου ξεφύγει το παραμικρό. Μ’ αρέσει να κρίνω την εξουσία ως Δημοσιογράφος κι όχι να την υπηρετώ.

Μπορεί ένας δημοσιογράφος να μείνει τελικά ουδέτερος;

Θα σου απαντήσω ευθαρσώς ΟΧΙ. Όχι γιατί είμαστε κι εμείς άνθρωποι, όχι γιατί η υπερβολή στην προσπάθειά μας να υπερτονίσουμε το δίκαιο ενός θέματος , είναι ένας κίνδυνος, όχι γιατί έχουμε κι εμείς τις απόψεις μας, αλλά και τις συμπάθειές μας. Αρκεί να υπάρχει μέτρο και να μην αλλοιώνουμε μια κατάσταση.

Σου περνάει από το μυαλό κάποια στιγμή να είσαι υποψήφια σε κάποιον συνδυασμό;

ΠΟΤΕ ΜΗ ΛΕΣ ΠΟΤΕ... Μου έχει προταθεί στο παρελθόν, αλλά επειδή η προσφορά στα κοινά είναι δίδυμη αδελφή της δημοσιογραφίας το σκέφτηκα λιγάκι... Τελικά δεν μπήκα στον πειρασμό για να μη νιώσει ένα κοινό που με εμπιστεύεται και με ακολουθεί σε κάθε επαγγελματική μου επιλογή ότι χρησιμοποίησα τη δημοσιογραφία ως εφαλτήριο για την πολιτική. Τιμώ τον κόσμο μου, όπως με τιμά

Πως αντιδράς στα αρνητικά σχόλια και στην έντονη κριτική που πολλές φορές σου ασκούν;

Μετά από 20 χρόνια στο κουρμπέτι έμαθα καλά να διακρίνω πίσω από τις λέξεις τί κρύβεται. Σου είπα είμαι καψούρα με τη δικαιοσύνη κι όταν μας πνίγει το δίκιο τρελαινόμαστε, αλλά ισορρόπησα όταν έμαθα να διακρίνω το καλοπροαίρετο από το κακοπροαίρετο. Στην τελική το φορτωμένο δέντρο χτυπάνε...

Κι από την άλλη με την αγάπη του κόσμου συγκίνησε;

Ένα θα σου πω , την συνέπεια που νιώθω ότι κουβαλάω μέσα μου την οφείλω κατά το ήμισυ στο πως με μεγάλωσε η οικογένειά μου και το άλλο μισό στην αγάπη που απόλαυσα από τον κόσμο. Νιώθω πολύ τυχερή.

Ποια θεωρείς πως είναι η μεγαλύτερη σου δημοσιογραφική στιγμή;

Έκανα εκατομμύρια συνεντεύξεις στην 20χρονη πορεία μου, δεν αδικώ στιγμές που μ έκαναν μέχρι και να δακρύσω από συγκίνηση όταν θέμα μου έβρισκε ανταπόκριση, αλλά ξεχωρίζω ως στιγμή όταν κατάφερα να μπω με κάμερα στις φυλακές Ιωαννίνων για να καταγράψω τον γάμο που έγινε μέσα κρατούμενου με Ρουμάνα. Λέω κατάφερα διότι όλοι γνωρίζουμε ότι απαγορεύεται να μπαίνουμε με κάμερα στις φυλακές, αλλά όντως τα κατάφερα, γιατί ο σκοπός ήταν ιερός και έπεισα τον τότε γενικό γραμματέα του υπουργείου Δικαιοσύνης να μου δώσει το μαγικό χαρτάκι εισόδου.

Ποιο ήταν το πιο δυσάρεστο ρεπορτάζ που έχεις καλύψει;

Μου μαυρίζει η καρδιά όταν πάω σε τροχαίο δυστύχημα. Κι έχω καλύψει πολλά...

Θυμάσαι να υπάρχει κάποια στιγμή που ήθελες να τα παρατήσεις;

Όχι , ποτέ, ακόμα κι όταν με πόνεσε η δουλειά με τα δικά της χτυπήματα κάτω από τη ζώνη. Ακόμα κι όταν έκανα οικογένεια που δεν είχα χρόνο ούτε να αναπνεύσω, πάλι βρήκα την άκρη, έκοψα από τον ύπνο... Είναι εθιστική η Δημοσιογραφία.

Πως θα μου περιέγραφες τα Γιάννινα σήμερα;

Σου αφιερώνω το τραγούδι όμορφη πόλη ,μέσα σ αυτό περικλείεται η άποψή μου. Με μία σημείωση, πονάω την πόλη μου, είμαι παθιασμένη με τον τόπο μου, ακόμα όμως δεν διέκρινα ανάλογο πάθος από αυτούς που διαχειρίζονται τη μοίρα της... Ορισμένοι μου δίνουν την αίσθηση ότι κατέβηκαν από τον Άρη...

Ποιο είναι το moto σου;

ΕΜΕΙΣ ΓΙ ΑΛΛΟΥ ΚΙΝΗΣΑΜΕ ΚΙ ΑΛΛΟΥ Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΠΑΕΙ... αν κρίνω από τα επαγγελματικά μου και ΣΕ ΚΑΘΕ ΔΡΟΜΟ ΠΑΝΤΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΣ ΓΚΡΕΜΟΣ,ΑΡΚΕΙ ΣΤΗΝ ΩΡΑ ΝΑ ΤΟΝ ΔΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΦΥΓΕΙΣ... αν κρίνω από την καθημερινότητά μας.

Πως φαντάζεσαι τον εαυτό σου μετά από δέκα χρόνια;

Ωχ... δύσκολη ερώτηση, από πολλές απόψεις. Μα λες σε μια γυναίκα για δέκα χρόνια μετά; Λοιπόν ,ελπίζω η φυσιολογική φθορά του χρόνου σε μένα να είναι αφύσικη και να δείχνω νέα, όπως νιώθω νέα. Να με αξιώσει ο Θεός να διατηρήσω την δουλειά μου και να μπορώ να δίνω λύσεις στα προβλήματα που μου εμπιστεύεται ο κόσμος. Μετά από δέκα χρόνια σίγουρα θα είμαι πιο σοφή, μα πάνω απ όλα τα παραπάνω θέλω οι δικοί μου άνθρωποι, οικογένεια, φίλοι και οι συνάνθρωποί μας να έχουν την υγειά τους. Και να είσαι βέβαιος ότι πρώτα ο Θεός σε δέκα χρόνια θα συνεχίσω να φοράω τακούνια, τζιν παντελόνια και να έχω ξανθά μαλλιά , αν δεν ασπρίσουν ..

Σ’ ευχαριστώ πολύ γι’ αυτή τη συνέντευξη…

Να σαι καλά, να ‘μαι καλά να σας αγαπώ... ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

Συνέντευξη: Mίλτος Γήτας