Ο Αγαθάγγελος Σταυρόπουλος γεννημένος μόλις το 1996 μας παρουσίασε πριν λίγες μέρες την πρώτη του ποιητική δουλειά που αποτελείται από ποιήματα που έγραψε από το 2014 έως το 2016. Άκρως καλλιτεχνική προσωπικότητα, τον εμπιστεύτηκαν οι εκδόσεις Οδός Πανός και πλέον «Η έξαρση της πεταλούδας» βρίσκεται στα βιβλιοπωλεία.Γι’ αυτή την πρώτη απόπειρα, για τους ποιητές που αγαπά αλλά και για τα όνειρα του μίλησε στον συνεργάτη του BOOKIA από τα Ιωάννινα, Μίλτο Γήτα.
Πότε και πως προέκυψε η ανάγκη σου για ποίηση;
Τις πρώτες μου απόπειρες για ποίηση τις ξεκίνησα περίπου στην τρίτη λυκείου, η τριβή με την έκθεση προκειμένου να δώσω πανελλήνιες και τα προβλήματα που υπάρχουν στον κόσμο τα οποία πρέπει να αναλύσεις δημιουργούν μια πλοκή στο κεφάλι σου από την οποία δύσκολα μπορείς να ξεφύγεις, από εκεί και πέρα τα πρώτα που σκέφτηκα ήταν κυρίως κοινωνικά κι ερωτικά δηλαδή προσπαθούσα να προσεγγίσω τον κόσμο αποδίδοντας φιλοσοφίες συναισθημάτων με βάση όσα ζούσα, όσα με προβλημάτιζαν όσα με πλήγωναν και γενικότερα αισθανόμουν και αισθάνομαι ότι δεν έχω κοινά στον τρόπο αντίληψης των πραγμάτων με πολλούς κοντινούς μου ανθρώπους. Σε αυτά με βοηθούσε η παρατηρητικότητα και κυρίως η αδυναμία συγκέντρωσης ορισμένες φορές. Θεωρώ πως η αδυναμία συγκέντρωσης και ανάπτυξης του λόγου με μονόπλευρο τρόπο, πάνω σε κάτι συγκεκριμένο είναι χάρισμα γιατί μπορείς ταυτόχρονα να βλέπεις πράγματα από πολλές οπτικές γωνίες και να τα συνδυάζεις μεταξύ τους. Ξέρω πως είναι λίγο περίεργο, αλλά όσο πιο πολλά ελαττώματα έχεις και τα ξέρεις επακριβώς τόσο μπορείς να τα επηρεάζεις και ανάλογα με τις συγκυρίες να τα γυρνάς και να τα πλάθεις όπως θες.
Τι σε εμπνέει και γράφεις;
Αρχικά για να μπορέσω να πω τι με εμπνέει να γράφω πρέπει να προσεγγίσω την έννοια της τέχνης, και της λογοτεχνίας. Τέχνη, λογοτεχνία και ποίηση είναι συναισθήματα τα οποία δεν μπορούν να εκφραστούν, μπορεί να γράφονται αλλά ουσιαστικά ποτέ δεν εκφράζονται γι' αυτό και πάντα σκέφτεσαι ότι είχες να πεις και κάτι παραπάνω και πάντα ξέρεις ότι η τέχνη είναι κάτι αναλλοίωτο στον χρόνο κι αν τεθεί σύγκριση μεταξύ των πραγμάτων που υπερισχύουν μέσα στην ψευδαίσθηση του χρόνου μόνο οι τέχνες και τα συναισθήματα μένουν ίδια, βέβαια από διαφορετικές οπτικές γωνίες. Επίσης θεωρώ ότι το παν είναι οι επιρροές, το τί αγγίζει περισσότερο τον καθένα και τί έχει ζήσει. Εμένα συγκεκριμένα με ενοχλεί η τελειότητα ή μάλλον ότι προσπαθεί να γίνει τέλειο, κι ότι σε ενοχλεί είναι και αυτό που σε επηρεάζει. Το λέω αυτό διότι ότι δεν είναι τέλειο είναι και αυτό που πηγάζει απο τον άνθρωπο και όντας σε μια γενιά που με επηρεάζει η τεχνολογία στην καθημερινότητα μου και ο τρόπος δόμησης-εξέλιξης της κοινωνίας, προσπαθώ να καταλάβω αν ο άνθρωπος κατάλαβε ποτέ τί είναι αυτό που τον διαχωρίζει απο την φύση του. Τέλος, πιστεύω πως οτιδήποτε υπάρχει είναι άξιο προβληματισμού και ο προβληματισμός σε βάζει σε μια κατάσταση να σκέφτεσαι την κάθε λεπτομέρεια, αυτό σε οδηγεί σε μικρά ψυχολογικά αδιέξοδα τα οποία ψάχνεις τρόπο να εκφράσεις, γι' αυτό και πιστεύω πως η μελαγχολία είναι η πιο παραγωγική ιδιότητα. Όμως θεωρώ είναι μάταιο να λες εγώ έχω γράψει κάτι, γιατί πιστεύω πως όποιος έγραψε κάτι, ξέρει πως στην πραγματικότητα δεν το έγραψε ο ίδιος. Η γραφή από μόνη της είναι αυτή που σε καθοδηγεί. Η έμπνευση, από εκεί και πέρα, για εμένα, είναι τα ταξίδια, ότι διαφορετικό μπορεί να δει κάποιος στην ζωή του, η θάλασσα και γενικότερα η φύση, ο έρωτας και η ανθρώπινη ζωή με τις σωστές ή και τις λάθος επιλογές όσον αφορά τις ανθρώπινες σχέσεις ή τις σχέσεις με την φύση.
Στην πρώτη σου ποιητική συλλογή με τίτλο «Η έξαρση της πεταλούδας» ποιο είναι το κύριο θέμα των ποιημάτων σου;
Η εξέλιξη, σε κάθε της πτυχή, το τί είναι η εξέλιξη κανονικά και πως την αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος, η φύση (δηλαδή ότι μας περιτριγυρίζει κι ότι νομίζουμε πως αποτελεί φυσική εξέλιξη, μεταβολή, ανάγκη), ο χρόνος (στον οποίο λόγω της ίδιας της φυσικής με τον τρόπο που έχω αντιληφθεί δεν πολυπιστεύω, όμως δεν είμαι ο ειδικός για να κρίνω), ο έρωτας σε συσχετισμό με την φύση (πράγμα που πιστεύω είναι άρρητα συνδεδεμένο) ο κόσμος του καθενός κι η Ελλάδα του καθενός κι ο άνθρωπος. Τα ποιήματα αυτά είναι ένα κράμα συναισθημάτων προβληματισμών που η μόνη διέξοδος είναι η προσωπική αντίληψη.
Τι σημαίνει για σένα ο τίτλος της πρώτης σου ποιητικής συλλογής;
Είναι το σημείο που θολώνει το είναι, που οι προβληματισμοί, η κοινωνία, το τσιμέντο κι οτιδήποτε άλλο κάνουν πέρα για να χαζέψεις για μερικές ευτυχισμένες στιγμές αυτό που σε όλη σου την ζωή έως τώρα σου ήταν ασήμαντο μα συνάμα ξέγνοιαστο, άπιαστο και στην τελική... ο λόγος που υπάρχεις.
Και η ζωγραφική τι ρόλο έχει στη ζωή σου;
Την ζωγραφική την ξεκίνησα σε πολύ μικρή ηλικία πάντα μάθαινα σκιτσογραφία, πήγαινα σε εργαστήρια ζωγραφικής, σχέδιο (ελεύθερο και γραμμικό) και με έβαζαν να σχεδιάζω διάφορα, καρτούν πορτραίτα, βάζα από διάφορες οπτικές γωνίες ή κτίσματα, μπορεί πάντα να κατάφερνα να τα κάνω κατά την προσωπική μου άποψη όμως όχι σε ικανοποιητικό βαθμό γιατί δεν μου άρεσε ποτέ να έχω πρώτον ωράριο, δεύτερον όρια και τρίτον να ακολουθώ τεχνικές με μια συγκεκριμένη δομή και σειρά τις οποίες θα μπορούσα να πάρω μόνος μου ένα μολύβι και να ανακαλύψω, από ένα σημείο και μετά πιστεύω πως πολλοί μπορούν να τα καταφέρουν, εγώ σταμάτησα να ζωγραφίζω μεθοδευμένα και το έκανα μόνο όταν είχα ανάγκη από τα 15-16 και μετά, έτσι το ευχαριστήθηκα πολύ περισσότερο και θεωρώ ότι αυτός ήταν ο λόγος της ζωγραφικής εξαρχής, κι όχι απλά να εξελιχθώ σε κάτι το οποίο ήμουν καλός άν δεν είχα την όρεξη-έμπνευση συνεχώς.
Ποίηση ή ζωγραφική και γιατί;
Ποίηση! Με την ποίηση έχεις την ευκαιρία να ζωγραφίζεις κιόλας. Είναι μια εντελώς υποκειμενική σκοπιά, και τα δύο σε εκφράζουν, όμως σπουδάζοντας γλώσσες με επηρεάζουν πιο πολύ οι λέξεις, είναι κάτι που ακούω τριγύρω μου συνέχεια στην κοινωνία κλπ, οι λέξεις είναι σαν έθιμο από μια οπτική γωνία είναι τόσες πολλές που μπορείς να τις συνθέσεις με τόσους τρόπους.
Ποιον ποιητή αγαπάς να διαβάζεις και γιατί;
Είναι δύο οι αγαπημένοι μου, Ρίτσος και Καβάφης, τον Ρίτσο γιατί άργησα κιόλας να τον διαβάσω και αισθάνομαι αυτά που περιγράφει, κι αυτό είναι πιο σημαντικό από το να τα καταλαβαίνεις, ο Ρίτσος πιστεύω δεν εξηγεί ποτέ όμως οι ατμοσφαιρικές “κινήσεις” , περιγραφές και κυρίως λεπτομέρειες είναι αυτές που ξυπνούν το συναίσθημα και το να καταλάβεις τί εννοεί απο εκεί και πέρα εφόσον το αισθάνεσαι είναι άχρηστο γιατί το ξέρεις ήδη (ο πιο “μαγικός” ποιητής). Ο Καβάφης για το δράμα τους προβληματισμούς του και το γεγονός ότι είναι ο μόνος άνθρωπος που κατάφερε να προβάλλει την ιστορία ως παράδειγμα ή ως τόπο και χρόνο του τώρα χωρίς να δείχνει κολλημένος στο παρελθόν. Κατά την άποψη μου είναι ο μεγαλύτερος ποιητής που υπήρξε και πάνω απ' όλα επειδή προβληματιζόταν με τους ίδιους του τους προβληματισμούς κι αυτό είναι ένα στοιχείο που καταπολεμά την παντογνωσία που κρύβουν μέσα τους οι άνθρωποι, Ουσιαστικά ήταν ένας ποιητής άνθρωπος κι είναι ο μόνος που έχει καταφέρει να το δείξει.
Ποιο είναι το τελευταίο βιβλίο που έχεις διαβάσει;
Αυτό που έχω ξεκινήσει να διαβάζω αυτές τις μέρες είναι ο Βραχόκηπος του Καζαντζάκη. Από εκεί και πέρα είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις, είναι μερικά ποιήματα από τα πρώτα του Σεφέρη που διαβάζω, του Ρίτσου το όνειρο καλοκαιρινού μεσημεριού, το Μπλοκ C του Βενέζη, ο Λυσιμελής πόθος του Τίτου Πατρίκιου (απο ελληνική λογοτεχνία), ο Ξένος του Αλμπερ Καμύ, και μερικά ακόμη των Ονόρε ντε Μπαλζάκ, Βάλτερ Μπένιαμιν, Τσέχωφ και Ουάιλντ (από ξένη λογοτεχνία) είναι αυτά που έχω διαβάσει τελευταία και μου προκάλεσαν μεγάλο ενδιαφέρον.
Αθήνα, Κοζάνη ή Γιάννενα; Ποια πόλη σε εμπνέει πιο πολύ;
Την σχέση μου με την Αθήνα την εξηγώ στο τελευταίο ποίημα που είναι ένα απ' τα πιο λιτά που έχω γράψει, είναι περίεργο να εξηγήσω την σχέση μου με αυτήν την πόλη περαιτέρω, είναι ένα αδιέξοδο στο οποίο μπαίνω κάθε φορά που μου έρχεται να γράψω και κάτι μου αποσπάει την προσοχή. Την Λευκοθέα Κοζάνης την αγάπησα ως τόπο μου, ρίζες μου κι ότι αγάπησε το χώμα για να ζήσω, είναι οι ρίζες και με την φύση της έχω ιδιαίτερη σχέση. Τέλος τα Γιάννενα δεν πρόλαβα να τ' αγαπήσω, έζησα τα τρία πρώτα χρόνια της ζωής μου, γι' αυτό και με επηρέασαν και θα συνεχίζουν να με επηρεάζουν όλη μου την ζωή, μέχρι να καταλάβω τί στ' αλήθεια είναι τα Γιάννενα. Είναι περίεργο να συνδυάζεις τόπο με καταστάσεις, το πρώτο “μάνα” και “πατέρα” με τον πρώτο άνθρωπο που πραγματικά αισθάνεσαι ότι κράτησε μια ολόκληρη πόλη μακριά σου.
Αν είχες την ευκαιρία να συναντήσεις έναν καταξιωμένο ποιητή έστω και μιας άλλης εποχής, ποιον θα προτιμούσες και γιατί;
Θα ήθελα να γνωρίσω τον Καβάφη για να μου εξηγήσει και να εξηγήσει και σε όλους το πως οι μεγαλύτερες πληγές κι αδυναμίες γίνονται δύναμη και “υγεία” το πως η ψυχολογία-νουθεσία και αντίληψη και . Είναι το πως τον αντιλαμβάνομαι εγώ άρα σίγουρα θα' ναι λάθος πόσο μάλλον στην πραγματικότητα. Να μου εξηγήσει το πόσο λάθος μπορεί να εξηγούνται κάποια ποιήματα του και το ποιές ήταν οι ιδέες του για ότι δεν πρόλαβε να γράψει.
Ποια είναι τα άμεσα σχέδια σου όσον αφορά την λογοτεχνία;
Τα επόμενα μου σχέδια είναι όνειρα, αν είμαι αρκετά ονειροπόλος θα μπορώ να γράφω ότι αισθάνομαι, κι αν είμαι αρκετά ονειροπόλος θα είμαι και μελαγχολικός, είναι περίεργες υποκειμενικές συνδέσεις που σε κάνουν να ξέρεις καλά τον εαυτό σου κι όσο πιο καλά τον ξέρεις τόσο χειρότερο για εσένα, αλλά πολλές φορές και δημιουργικό. Θέλω λοιπόν να συνεχίσω αυτό που κάνω έως τώρα είτε θεωρείται καλό ή κακό, αυτό με κάνει να νιώθω ελεύθερος κι όποιος κρίνει κάποιον για τα συναισθήματα του (και την ελευθερία του) ξέρει από μόνος του το πόσο μίζερος είναι. Είναι άλλο να συμβουλεύεις, άλλο να λες την άποψη σου κι άλλο να κρίνεις, τα δύο πρώτα για εμένα είναι δείγμα μεγάλης συναισθηματικής και κοινωνικής νόησης το τρίτο πάλι χαμηλού αυτοσεβασμού με σκοπό να αναδειχθεί ο σεβασμός σε μάτια τρίτων. Άρα να γράφω, να διαβάζω (μάλλον πρώτα αυτό) και να μην κάνω τίποτα που δεν με αφήνει να είμαι ελεύθερος ( ακόμα και να μελαγχολώ, η μελαγχολία είναι και δείγμα ελευθερίας).
Σε ποιους θα ήθελες να πεις ένα ευχαριστώ;
Ευχαριστώ πολύ τον Εκδοτικό Οίκο “Οδός Πανός” και τον εκδότη Γιώργο Χρονά για την συνεργασία το αποτέλεσμα και τις συμβουλές, Τον Aldi duzha για την ηλεκτρονική επεξεργασία του εξωφύλλου, τον στενό μου κύκλο, τους καθηγητές μου που με βοηθούν και με συμβουλεύουν και φυσικά τον Μίλτο Γήτα που μου αφιέρωσε χρόνο και ενδιαφέρθηκε. “Είναι μεγάλη τιμή να σου ζητάει κάποιος να ανοίξεις τον κόσμο σου και τις απόψεις σου”.
Συνέντευξη: Μίλτος Γήτας
(8/3/2016)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου