Η σπουδαία Ελληνίδα που μας κάνει υπερήφανους στο εξωτερικό Βίκυ Μπαφατάκη έδωσε αποκλειστική συνέντευξη στον δημοσιογράφο Μίλτο Γήτα και σε μια εκ βαθέων συζήτηση μοιράστηκε μαζί του την ιστορία της από την αρχή, τα παιδικά της χρόνια, τα εφηβικά όνειρα, οι σπουδές και μετά η απόλυτη καταξίωση στο παγκόσμιο στερέωμα. Αρχαιολόγος & Επικοινωνιολόγος στο επάγγελμα, είναι παντρεμένη με τον Ιστορικό Κωνσταντίνο Δελή κι έχει δυο παιδιά το Γιώργο - Νεκτάριο 17 χρόνων και τη Νίκη 15. Είναι μισή Ηπειρώτισσα και μισή Θρακιώτισσα αλλά αισθάνεται απλά να είναι ΕΛΛΗΝΙΔΑ.
Κυρία Μπαφατάκη μιλήστε μας λίγο για τα παιδικά σας χρόνια στη Ξάνθη;
Γεννήθηκα στην Αλεξανδρούπολη, και μεγάλωσα κυρίως στη Μάκρη ένα παραθαλάσσιο τουριστικό θέρετρο, όπου έζησα έως 10 ετών. Εκείνα τα χρόνια φαντάζουν παραμυθένια γεμάτα από παιχνίδια στις γειτονιές, ανεμελιά, μπάνια στη θάλασσα και μόνιμα σκασιαρχεία από το σπίτι, τα οποία συνοδεύονταν από ένα γερό ξύλο από τη μαμά μου. Ήμουν απίστευτα ατίθαση, αλλά παράλληλα και οργανωτική. Είχα ηγετικό ρόλο στην παρέα μου και θυμάμαι από τότε με τις φίλες μου βοηθούσαμε ηλικιωμένους. πηγαίναμε στο παντοπωλείο και τους ψωνίζαμε και άλλα πολλά.
Τι θυμάστε πιο έντονα από την εφηβεία σας;
Σε ηλικία 10 ετών μετακομίσαμε στην Καβάλα, λόγω μεταθέσεων του πατέρα μου που ήταν αστυνομικός. Εκεί άγγιξα την εφηβεία με ιδιαίτερα εσωστρεφή συμπεριφορά και στα 14 μου πήγαμε μονίμως στην Ξάνθη. Από παιδί λάτρευα την πόλη γιατί είναι η μητέρα μου Ξανθιώτισσα. Ο πατέρας μου είναι Ηπειρώτης, από τη Μεγαλόχαρη Άρτης και πάντα ένιωθα ότι ανήκω και στις δυο πατρίδες. Στην Ξάνθη μεγάλωσα κυριολεκτικά. Θυμάμαι την αστείρευτη ανησυχία μου για όλα. Διάβαζα πάρα πολύ εξωσχολικά βιβλία, έπαιζα θέατρο και βόλεϊ, αλλά κυρίως τότε άρχιζα να χτίζω τις πρώτες ανθρώπινες γέφυρες ουσιαστικής επικοινωνίας. Θυμάμαι ότι οι συμμαθητές και οι φίλοι μου, μου έλεγαν τα μυστικά τους και μου είχαν τρομερή εμπιστοσύνη.
Η Αρχαιολογία τι ρόλο έπαιξε στη ζωή σας;
Η Αρχαιολογία είναι ο πρώτος έρωτας. Είναι η επιστήμη που σε λαξεύει να δεις διαφορετικά την ιστοριογραφία και κατ' επέκταση την ανθρωπότητα. Σε προκαλεί στα άδυτα της ιστορίας του ανθρώπου, σε προστάζει κάθε εύρημα να σκύψεις πίσω από αυτό και να ανακαλύψεις νέες αλήθειες. Είναι η γονιδιακή μας επιστήμη, ειδικά για εμάς τους Έλληνες. Η Αρχαιολογία είναι η επιστήμη που κρατά μέσα από τα υπαρκτά σπαράγματα το χθες και το σήμερα σε αρμονία. Είναι η επιστήμη που μου χάρισε σεβασμό για τον τεράστιο πολιτισμό μας, και είναι η ίδια που μου έμαθε να μη θάβω τις αλήθειες μου. για να μη βρεθούν όπως εκείνες που βρίσκονται πλαισιωμένες από χρυσά κτερίσματα μέσα σε θολωτούς τάφους.
Τι ήταν αυτό που σας οδήγησε στην Επικοινωνία και τη Δημοσιογραφία; Ήταν κάτι που το είχατε ως στόχο από παιδί;
Αν και είχα πρωτοστατήσει στην έκδοση μιας σχολικής εφημερίδας, όπου έκανα την αρχισυντάκτρια, ποτέ δεν μου είχε περάσει από το μυαλό. Στη Β' Γυμνασίου επειδή έγραφα καλές εκθέσεις μου είχε πει η φιλόλογος μου να γίνω δημοσιογράφος, αλλά ήταν κάτι τελείως απόμακρο από εμένα. Ένας λεκτικός κραδασμός έγινε εκ μέρους μου, όταν πήρα το πτυχίο της Αρχαιολογίας, λέγοντας στους φίλους μου ' να μου δωρίσετε ένα μαγνητοφωνάκι γιατί θα γίνω δημοσιογράφος'. Δεν το είχα πει όμως συνειδητά. Σε λίγους μήνες γράφτηκα στο τμήμα Επικοινωνίας & ΜΜΕ του Παντείου, κατεύθυνση ΜΜΕ κι έτσι ξεκίνησε το μεγάλο και ανυπέρβλητο ταξίδι στη δημοσιογραφία.
Πως θα μου χαρακτηρίζατε τα πρώτα σας χρόνια ως δημοσιογράφος;
Μπήκα στο χώρο, φοιτήτρια του τμήματος Επικοινωνίας & ΜΜΕ του Παντείου το 1993, έπειτα από μια υποτροφία της Ε.Ε. που δόθηκε σε κάποιους 'καλούς' φοιτητές και λέγονταν «ΑΕΙ & Επιχειρήσεις». Ήταν γοητευτικά χρόνια, γιατί φλέρταρα ανάμεσα στις δυο επιστήμες. Μυήθηκα στο ρεπορτάζ, στην τεχνική της συνέντευξης και πραγματικά με συνεπήραν. Ξεκίνησα παράλληλα να γράφω και σε σημαντικά περιοδικά και κατόπιν ήρθε και η τηλεόραση. Γενικά είμαι άνθρωπος που μαθαίνω μέσα από τα δύσκολα και όλα τα 'περίεργα' με μεγάλωσαν κοινωνικά και σε επίπεδο συμπεριφορών. Σε όλη την πορεία μου έχω γευτεί απίστευτες εμπειρίες, συγκλονιστικά ταξίδια, δυνατές ανθρώπινες συναντήσεις και 'κατάπια' τόνους γνώσης. Όταν αγκαλιάσεις τη δημοσιογραφία πραγματικά και όχι επιδερμικά, εκείνη θα σε 'φυλάει' για μια ζωή.
Πολιτισμός, πολιτική ή εθελοντισμός; Ποιο από αυτά παίζει το πιο σημαντικό ρόλο στη ζωή σας;
Είναι τρεις διαφορετικές έννοιες. Είναι στη ζωή μου και οι τρεις, αλλά σε υπερθετικό βαθμό ο εθελοντισμός, είτε είναι πολιτιστικός είτε κοινωνικός. Όταν 'προσφέρεις' κυρίως στο συνάνθρωπό σου ανθίζει η ψυχή σου, το 'εγώ' σου μεταλλάσσεται στο απόλυτο 'εμείς' και ακραγγίζει μια αόρατη ομορφιά που σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Έχω αφιερώσει μεγάλο κομμάτι της ζωής μου σ' αυτό και έχω ισορροπήσει πολύ ως άνθρωπος. Ο πολιτισμός είναι το κληρονομικό μας alter ego, η ιστορία μας, η παράδοση, το χαμόγελο και η περηφάνια του Έλληνα. Έχω/ουμε υποχρέωση να μην λησμονήσουμε ό,τι μας δωρίστηκε, να το αναδείξουμε στα πέρατα της οικουμένης. Η πολιτική είναι η λεωφόρος για να περάσουν τα μεγάλα οχήματα του πολιτισμού και της κοινωνικής πολιτικής, είναι το εφαλτήριο για να υλοποιηθούν δράσεις και να λειανθούν αριστοτεχνικά οι μυτερές κοινωνικές γωνίες.
Η ενασχόληση σας με την πολιτική ποια είναι;
Είμαι πολιτικοποιημένη από έφηβη. Από 15 χρόνων ανήκω στη Ν.Δ. Σε εκείνη την ηλικία εκλέχτηκα Πρόεδρος ΜΑΚΙ Ξάνθης, κατόπιν πέρασα από ΔΑΠ και ΟΝΝΕΔ. Σήμερα είμαι υπεύθυνη Πολιτισμού στη Γραμματεία Οργανωτικού της Ν.Δ. Ασχολούμαι μέσα από τα πολιτικά κανάλια με τον πολιτισμό, γιατί είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της Ελληνικής μας μνήμης, συνείδησης και παιδείας.
Θεωρείτε πως σήμερα είναι καιρός για νέους στην πολιτική ή με όσα συμβαίνουν υπάρχει απαγορευτικό;
Πρέπει οι νέοι να ασχοληθούν με το πολιτικό γίγνεσθαι, γιατί η πολιτική επηρεάζει άμεσα όλη τη ζωή μας, σε οικονομικό, κοινωνικό. και γενικότερα σε όλα τα επίπεδα. Αλλοίμονο εάν οι νέοι αδιαφορήσουν πολιτικά, τότε θα είναι σαν να αφήνουν τις τύχες της χώρας και τις δικές τους σε τιμόνια που τρίζουν.
Τι είναι το Διεθνές Βραβείο «G. Sciacca»
Τα Διεθνή Βραβεία Giuseppe Sciacca ιδρύθηκαν πριν από 11 χρόνια από ένα κληρικό και Καθηγητή Νομικής Σχολής, τον Rev. Don Bruno Lima και έχουν έδρα τη Ρώμη. Σκοπός τους είναι η διάδοση του πολιτισμού, της κοινωνικής προσφοράς, η φιλία των εθνών, οι ανθρώπινες αξίες. Μεγάλο μέρος της τελετής που γίνεται στο Πανεπιστήμιο Ponteficia στο Βατικανό είναι αφιερωμένο σε νέους επιστήμονες και καλλιτέχνες οι οποίοι παίρνουν μέρος σε διαγωνισμό και αποτελούν την ελπίδα και το φως για την ανθρωπότητα.Επίτιμος Πρόεδρος ο Καρδινάλιος Dario Castrillon Hoyos και Πρόεδρος της Κριτικής Επιτροπής ο Επίτιμος Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας Santaniellο.Τα Βραβεία βρίσκονται υπό την αιγίδα οργάνων της ΕΕ (Επιτροπής και Κοινοβουλίου), όλων των Υπουργείων της Ιταλίας, Ολυμπιακών Επιτροπών, Επιστημονικών Ινστιτούτων κ.λπ. Στα Βραβεία συμμετέχουν σημαίνουσες προσωπικότητες από όλο τον κόσμο, Πάπας Βενέδικτος, στρατιωτικές και πολιτικές αρχές, κορυφαίοι επιστήμονες, αθλητές και καλλιτέχνες.Πέρα από την τελετή γίνονται πολιτιστικές και κοινωνικές δράσεις σε όλο τον κόσμο. Υιοθετούνται ιδρύματα...όπως παιδιά με κινητικά προβλήματα, ιδρύματα με κακοποιημένα παιδιά κ.λπ. Έχουμε ανοίξει πηγάδια στην Αφρική και πίνουν νερό πολλά χωριά. εγώ μάλιστα το 2010 πρωτοστάτησα σε αυτό. Είναι τεράστιο το έργο που γίνεται παγκοσμίως.
Ποια είναι η δική σας διαδρομή στα Διεθνή Βραβεία G.Sciacca;
Το 2005 πήρα μέρος στον διαγωνισμό επιστημόνων στον τομέα της Επικοινωνίας. Ήμαστε 362 άτομα που συμμετείχαμε στο διαγωνισμό. Η θεματική που παρουσίασα ήταν «Η διάδοση του πολιτισμού & του εθελοντισμού μέσα από τα Μ.Μ.Ε.» που μου έδωσε την πρωτιά. Ήταν μια στιγμή που άνοιξε η πόρτα του ουρανού και μπήκα μέσα. Στην ίδια τελετή βραβεύονταν ο Πάπας της Ρώμης. Το δέος μου ήταν απίστευτο. Όταν άκουσα το όνομά μου 'Vasiliki Bafataki from Greece' αναρρίγησα από συγκίνηση και με περηφάνια μίλησα και παρέλαβα το βραβείο. Ήταν σαν να είχα αγκαλιά την Ελληνική σημαία. Εκείνα τα λίγα δευτερόλεπτα που κατέβαινα τα σκαλιά σκέφτηκα τους γονείς μου, τα παιδιά μου και τον άνδρα μου και πόση ευγνωμοσύνη τους όφειλα που ανέχονται τα μεγάλα μου ανήσυχα ταξίδια.Μετά εργάστηκα εθελοντικά σε μεγάλα project κοινωνικής μέριμνας και πολιτιστικής κληρονομιάς και το 2006 έγινα μέλος της Επιτροπής Προεδρίας. Κατόπιν ταξίδεψα πολύ εκπροσωπώντας τα Βραβεία, ακόμη και στην Αφρική, και το 2009 μου έγινε η τιμή να γίνω μέλος της Κριτικής Επιτροπής, το ανώτερο όργανο των Βραβείων. Και το 2012, πριν από 7 μήνες μου δόθηκε ο τίτλος της Γενικής Γραμματέας (Vicario), ένας θεσμικός τίτλος γεμάτος υποχρεώσεις και ευθύνες.Οι ξένοι με εμπιστεύτηκαν σε ένα από τα πιο σημαντικά πόστα σε παγκόσμιο επίπεδο και θα αντεπεξέλθω επάξια. Είναι μεγάλη μου χαρά που εκπροσωπώ τη χώρα μου!
Έχετε πολλές διακρίσεις, εξαιρετικές θέσεις από Ερευνητικά Ινστιτούτα και Πανεπιστήμια, σημαντικούς τίτλους όπως «Πρέσβειρα του Ιταλικού Πολιτισμού ανά τον κόσμο». Πως αισθάνεστε για όλα αυτά;
Υπέροχα! Κι όταν όλες αυτές οι διακρίσεις έρχονται από το εξωτερικό μοναδικά, γιατί εκεί υπάρχει αξιοκρατία. Ο επιστήμονας έχει κύρος και λόγο! Έχω μελετήσει απίστευτες ώρες, έχω εργαστεί και εργάζομαι σκληρά για ό,τι κάνω και θεωρώ ότι ως Ελληνίδα τιμώ την χώρα μου και τους συμπατριώτες μου.
Πως έχει οργανωθεί η γραμματεία των Βραβείων στην Ελλάδα;
Η Ελληνική Γραμματεία ιδρύθηκε από εμένα το Φεβρουάριο του 2012 και σήμερα αριθμεί 60 μέλη. Επίσημος εκπρόσωπος είναι ο Μανώλης Αγγελάκας. Την επανδρώνουν εξαιρετικά στελέχη εθελοντικά. Οφείλουμε να κρατάμε την πατρίδα μας ψηλά, συνδράμουμε στην πολιτιστική και κοινωνική ανέλιξη της χώρας μας και κυρίως συστήνουμε αξιόλογους Έλληνες στο εξωτερικό. Αυτούς τους λίγους μήνες διοργανώσαμε παρέα και με άλλους φορείς 4 σημαντικές εκδηλώσεις που είχαν την απόλυτη στήριξη του κόσμου και των ΜΜΕ και συνεχίζουμε...
Ποια προσωπικότητα έχετε ξεχωρίσει από αυτές που έχετε γνωρίσει κι έχετε κάνει συνέντευξη μαζί του;
Δεν μπορώ να επιλέξω εύκολα, αλλά θα αναφέρω τον μεγάλο σκηνοθέτη Franco Zeffirelli λόγω του δύσκολου, απρόσιτου και χαρισματικού χαρακτήρά του. Αρχικά ήταν ο πιο σνομπ άνθρωπος που είχα γνωρίσει έως τότε στη ζωή μου. Οι πρώτες στιγμές μαζί του ήταν κρύο ντους. Μετά τα 10 λεπτά με εμπιστεύτηκε γιατί αντέδρασα εκρηκτικά στον τρόπο που μου φέρονταν και τότε λύθηκε. Με αγκάλιασε, με εμπιστεύτηκε και κάναμε μια από τις ωραιότερες κουβέντες που έχω κάνει ποτέ με συνεντευξιαζόμενο.
Ποια σχέδια κάνετε για το μέλλον;
Δεν κάνω ποτέ σχέδια, αφήνω τη ζωή να με παρασύρει. Απλά δημιουργώ τα σχήματα με μολύβι ζωγραφικής κι εκείνη τα συναρμόζει όπως νομίζει.
Με τρεις λέξεις πως θα μου περιγράφατε τη ζωή σας;
Δημιουργική, τολμηρή, πολύπλευρη!
Συνέντευξη: Μίλτος Γήτας
(20/6/2012)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου